Μίτσερλιχ, Άιλχαρτ

(Eilhardt Mitscherlich, Νόιεντε, Όλντενμπουργκ 1794 – Σένμπεργκ, Βερολίνο 1863). Γερμανός χημικός. Σπούδασε πρώτα ιατρική και μετά αφοσιώθηκε εντελώς στη χημεία. Υπήρξε μαθητής και στη συνέχεια συνεργάτης του Μπερτσέλιους. Το 1821 τον προσκάλεσε το πανεπιστήμιο του Βερολίνου, ως διάδοχο του Κλάπροτ, όπου δίδαξε χημεία έως τον θάνατό του. Μελετώντας τη συμπεριφορά μερικών αλάτων και ιδιαίτερα των φωσφορικών και των αρσενικούχων, έκανε σημαντικές παρατηρήσεις για τις σχέσεις μεταξύ χημικής σύνθεσης και κρυσταλλικής μορφής των ορυκτών, οι οποίες τον οδήγησαν στην ανακάλυψη του ισομορφισμού. Το φαινόμενο αυτό συνίσταται στο γεγονός ότι δυο ουσίες χημικώς διάφορες είναι δυνατό να κρυσταλλωθούν σε όμοιες μορφές· αυτό συμβαίνει όταν οι ουσίες αυτές έχουν ανάλογη σύσταση, οπότε τα άτομα που τις αποτελούν έχουν τη δυνατότητα να αντικατασταθούν αμοιβαία. Εκτός από την κρυσταλλογραφική άποψη, το φαινόμενο του ισομορφισμού είναι ενδιαφέρον επειδή παρέχει το κριτήριο για τον προσδιορισμό των ατομικών βαρών. Ο Μ. παρατήρησε επίσης ότι μερικές ουσίες μπορούν να υπάρχουν σε μετασχηματισμένες κρυσταλλικές μορφές ανάλογα με τη θερμοκρασία και έδωσε στο φαινόμενο αυτό το όνομα διμορφισμός. Οι εργασίες του Μ. δεν περιορίστηκαν στην ορυκτολογία, αλλά πλούτισαν τον τομέα της οργανικής και ανόργανης χημείας: παρασκεύασε το νιτροβενζόλιο, προσδιόρισε τις ιδιότητες του βενζολοσουλφονικού οξέος, της βενζοφενόνης και του εξαχλωροβενζολίου. Επινόησε επίσης πρακτική μέθοδο για την ανίχνευση του φωσφόρου κατά τις δηλητηριάσεις, πιστοποίησε τους διάφορους βαθμούς σθένους του μαγγανίου, ανακάλυψε το σεληνικό οξύ κλπ. Το 1829-1830 δημοσίευσε σε δύο τόμους σύγγραμμα με τον τίτλο Εγχειρίδιο χημείας (Lehrbuch der Chemie).